Ilość wyświetleń: 1886
Rozmowa z Bereniką Emilią Prządka - aktualną mistrzynią świata kumite juniorów w karate Shotokan
Twoi rodzice są trenerami karate. Od kiedy rozpoczęła się twoja przygoda z tą dyscypliną sportową?
- Na treningi rodzice zabierali mnie od małego dziecka. Nie od razu ćwiczyłam, ale samo uczestnictwo na sali spowodowało, że w wieku 12 lat wzięłam udział w pierwszych zawodach.
Jesteś studentką Wydziału Kultury Fizycznej i Promocji Zdrowia na Uniwersytecie Szczecińskim. Jak udaje ci się połączyć naukę z treningami i zawodami?
- Jest ciężko, ale dzięki możliwości przekładania zajęć łączę sport z nauką. Uczelnia jest pozytywnie nastawiona do zawodników w gronie swoich uczniów. Większość osób na roku to sportowcy biorący udział w zawodach.
Jak wygląda twój normalny dzień a jak weekendy?
- W tygodniu rano idę na uczelnię, po południu odrabianie zadań a wieczorem treningi. W weekend mam komfort i mogę treningi planować o dowolnej godzinie.
Czy masz czas na inne hobby, zainteresowania i życie towarzyskie?
- Wszystko da się zorganizować. Moje główne hobby to sport więc często biegam, pływam i jeżdżę na rowerze słuchając muzyki. Do drugiej klasy liceum brałam udział w zajęciach tanecznych. Na rzecz sportu musiałam jednak z nich zrezygnować. Ale nawiązane znajomości i upodobania do tańca pozostały.
Kobiety często głodzą się dla figury. Co ty robisz aby mieć taką idealną sylwetkę? Czy to tylko treningi czy może coś więcej? Jak wygląda dieta sportowca?
- Czysty trening. Naturalnie staram się zdrowo odżywiać, czyli wszystko co naturalne i bez konserwantów. Na podstawie wiedzy szkolnej okresowo wprowadzam suplementy diety, ale tylko w zakresie witamin i minerałów. Na zawody muszę mieć określoną wagę. Zdarza się, że mam trochę więcej. Wtedy przez krótki okres ograniczam posiłki i oczywiście zwiększam intensywność treningu.
Ile twoim zdaniem lat jest potrzebne aby odnieść sukces w karate na poziomie juniorów? Ile czasu aktualnie poświęcasz sportowi? Jaki procent stanowią własne predyspozycje a ile ciężkie treningi?
- Karate jest dyscypliną wymagającą poznania wielu elementów. Uważam, że minimum 5 lat treningu daje szanse na efekty. Trenuję od 12 do 14 godzin tygodniowo. Predyspozycje i talent to moim zdaniem tylko 10 proc. a cała reszta to ciężka praca i trochę szczęścia, np. w losowaniu przeciwników podczas zawodów. Dość istotna jest też indywidualna predyspozycja w dniu zawodów.
Występujesz zarówno w kata (konkurencja techniczna, określony układ technik) jak i kumite (walka z realnym przeciwnikiem). Która z tych form jest Ci bliższa?
- Uważam, że obie formy są bardzo interesujące. Kata przypomina taniec, do którego - jak wspominałam - mam duży sentyment. Natomiast w czasie kumite uwalnia się ze mnie dusza wojownika. Nie chciałabym nigdy rezygnować z żadnej formy. Gdybym jednak musiała wybierać to na dzień dzisiejszy wybrałabym kumite.
Już wkrótce przejście do seniorów. Jak aktualnie wyglądają twoje szanse na dalsze sukcesy już w seniorach?
- W połowie października kończę 21 lat i przechodzę do kategorii seniorów. W juniorach wystartuję jeszcze 8 października w Mistrzostwach Polski. W dniach 26 i 27 listopada Mistrzostwa Europy już w seniorach. Liczę się z tym, że zmiana kategorii wiekowej to również zmiana przeciwników na macie. Wiem, że są lepsi, ale to właśnie dopinguje mnie do jeszcze lepszej pracy nad sobą. Wierzę, że jeśli nadal będę ciężko pracowała to sukces również w seniorach jest w zasięgu moich rąk.
Od dłuższego już czasu jesteś zawodniczką odnoszącą sukcesy w zawodach krajowych i międzynarodowych. Jaką pomoc ze strony instytucji otrzymałaś? Na jakie wsparcie może liczyć mistrzyni świata w Stargardzie Szczecińskim?
- W praktyce to dużo gdy szkoły i uczelnie są wyrozumiałe i umożliwiają uczestnictwo w zawodach i zgrupowaniach. Ja takie szczęście miałam, ale nie wszyscy sportowcy mogą na takie podejście liczyć. Pomoc finansowa ze strony instytucji to sporadyczne stypendia uczelni wyższych dla potwierdzonych wyników, doraźne nagrody w plebiscytach i ewentualne nagrody za zdobycie wysokiego miejsca. Największą pomoc do tej pory otrzymałam od Gryfińskiego Klubu Karate prowadzonego przez Tomasz Grąbczewskiego w postaci finansowania wyjazdów na zawody, zgrupowania i treningi weekendowe.
Czym w praktyce jest uczestnictwo w Kadrze Narodowej w Karate?
- Są to głównie zgrupowania i szkolenia przed zawodami oraz wyjazdy na zawody. Najczęściej odbywa się to kosztem wakacji, ferii i dni wolnych od pracy.
Co w takim razie pociąga w tej dyscyplinie skoro nie widać w niej pieniędzy a dodatkowo zabiera tyle wolnego czasu?
- Pasja. Po prostu kocham Karate. Miałam kilka propozycji przejścia do innych - popularniejszych i co za tym idzie bardziej komercyjnych - dyscyplin sportowych, ale nigdy się na to nie zdecydowałam.
Sport w wydaniu amatorskim jest na pewno zdrowy. Jak to wygląda już na poziomie Mistrzostw Świata?
- Różnie. Kontuzje zdarzają się wszędzie. Nawet na przejściu dla pieszych można zginąć. Trzeba być ostrożnym zarówno na treningach, zawodach jak i w życiu codziennym. Najpoważniejszą dotąd kontuzję miałam nie na treningu, lecz na uczelni. Na rok musiałam zrezygnować z czynnego sportu.
Jako mistrzyni świata co chciałabyś przekazać tym, którzy dopiero rozpoczynają przygodę ze sportem?
- Nie poddawajcie się pomimo jakichkolwiek przeciwności. Konkurencja tylko czeka na chwilę słabości aby nas wyeliminować lub prześcignąć. W swojej karierze miałam różne momenty. Były przykre słowa stwierdzające, że się nie nadaję i łzy załamania. Nie poddałam się i osiągnęłam sukces. Wam też tego życzę. Wierzcie we własne możliwości i nie dajcie sobie wmówić ze nie dacie rady, bo wszystko jest możliwe jeśli tylko tego bardzo chcemy.
Tomasz CYWKA - 07-10-2011
Zapraszamy do galerii zdjęć:
Artykuły powiązane:
Reklama
